Μια αμαρτία...
Όταν ήμουν πέρυσι στη φιδοφωλιά προσαρμόστηκα και εγώ λίγο με τους πύθωνες γύρω μου και φώναζα καμιά φορά ειδικά προς το τέλος της χρονιάς στα ζουζούνια γιατί πόση υπομονή πια να έχω και εγώ. Είχαν γίνει τα νεύρα μου τσατάλια από όλα όσα πέρασα όλα τα προηγούμενα χρόνια και όσα ζούσα ταυτόχρονα μέσα σε αυτή τη φιδοφωλιά με τους πύθωνες. Αν και οι πύθωνες πρέπει να προσθέσω ότι σαν πύθωνες που είναι δεν ακούγονταν τόσο πολύ να φωνάζουν. Τα έκαναν πιο πολύ στα μουλωχτά ότι έκαναν στα παιδιά.Θα σε πάω στο Θεό
Έχω κάτι που το μυαλό σου παίρνει...
Και πως να αντισταθείς
Έχω κάτι που ακόμα και η αμαρτία μοιάζει με κάτι θεικό
Ότι μέσα σου συμβαίνει
Με την ανάσα σου κομμένη
Άλλο δεν θα αναλύσεις
Νιώθεις το σφυγμό χτυπάει
Χρόνο αντίστροφα μετράει
Θα το ζήσεις
3...2...1...
