Γονείς στην Λούτσα... Ξέρετε ποιοι είστε εσείς. Εσείς στο 3ο Αρτέμιδος. Είχα μείνει μαζί σας 20 ημέρες στις αρχές της σχολικής χρονιάς 2013-2014 πριν πάω στην Παιανία. Με εσάς καθίκια που δεν σας είχα δει καν και με την αλητηριοτάξη την Τετάρτη. Θα σας τα καταστρέψω τα παιδιά σας όπως τον Μιχάλη τον Άνθη. Χειρότερα και από τον Μιχάλη τον Άνθη. Θα σας πατήσω και εσάς και τα παιδιά σας. Όλη την αλητηριοτάξη θα σας πατήσω κάτω και θα σας λιώσω. Το καταλάβατε; Και εσείς και τα παιδιά σας.
Ξέρετε ποιοι είστε εσείς. Εσείς που πρήζατε και τον τότε διευθυντή του σχολείου, τον Νικόλαο τον Κρόκο. Θα την πληρώσετε πάρα πολύ ακριβά όσοι υπογράψατε αυτή την τόσο σκληρή αναφορά που κάνατε στο ονομά μου προς την Διεύθυνση της Ανατολικής Αττικής, με όλα αυτά τα ψέματα, χωρίς εγώ να σας έχω κάνει τίποτα. Tην έχω την αναφορά με τις υπογραφές σας. Kάποιοι την έχετε υπογράψει την αναφορά οι περισσότεροι, κάποιοι δεν την υπογράψατε. Εσείς την γλιτώσατε που δεν την υπογράψατε. Οι υπόλοιποι θα το μετανιώσετε αφαντάστα αυτό που μου κάνατε τότε. Τόσο θυμωμένος είμαι μαζί σας. Θα σας καταστρέψω ειρηνικά πάντα και μέσω νόμιμων διαδικασιών.
Κύρια Γεωργία, που έχετε αναλάβει τα σχολεία της Αρτέμιδας σας θυμάμαι με πολύ αγάπη, εσείς μου συμπαρασταθήκατε τότε όσο κανένας σχολικός σύμβουλος στη ζωή μου. Θέλω να είστε μαζί μου. Θέλω μαζί να τον αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Όποτε θυμάμαι κάποιον που μου έχει συμπαρασταθεί συμπληρώνω τις γραμμές των άρθρων μου κλαίγοντας... Να το ξέρετε έψαξα στο διαδίκτυο για να θυμηθώ το όνομά σας, βρήκα και μια φωτογραφία σας και με έπιασαν τα κλάματα. Είμαι ακόμα μόνος μου τώρα που τα πληκτρολογώ αυτά. Τέλη Νοέμβρη και κλαίω συνέχεια γιατί ακόμα είμαι μόνος μου. Δεν τον έχω τον αλήτη δίπλα μου και δεν αντέχω άλλο μόνος μου. Είπα να ψάξω μετά για εσάς αλλά και πάλι με έπιασαν τα κλάματα.
Να φύγετε να πάτε αλλού μου φώναζαν τα αλητηριόπαιδα τις είκοσι ημέρες που τα είχα... Έφυγα από εσάς αλητήρια, έφυγα και βρέθηκα στην Παιανία, σε μία Τρίτη, σε μια τάξη που είχε από τις πιο όμορφες ψυχούλες που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Και τον ενάμιση μήνα που είχα αναλάβει την τάξη, μέχρι τα Χριστούγεννα επειδή η δασκάλα τους είχε σπάσει το πόδι της, με πρόσεχαν όσο καμία άλλη τάξη που έχω αναλάβει. Τώρα πηγαίνουν Έκτη τα ζουζούνια και θα έχουν ομορφύνει ακόμα περισσότερο. Είχαμε βγάλει μαζί την φωτογραφία εκείνης της χρονιάς παιδιά και την έχω κρατήσει και σας θυμάμαι. Μετά ανέλαβα σε συνεργασία με μια κοπέλα αναπληρώτρια, νομίζω Φαίη την έλεγαν αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, με βοήθησε πολύ πάντως να είναι καλά, το ολοήμερο. Στην Παιανία πέρασα την πιο ήρεμη χρονιά της ζωής μου, γιατί ήταν και οικογενειακό το κλίμα μεταξύ των συναδέλφων. Πέρασα και εγώ μια ήρεμη χρονιά στη ζωή μου, χωρίς να συμβαίνει τίποτα, ούτε μέσα στο σχολείο, ούτε έξω από αυτό...
Λοιπόν, για να το ξέρετε και εσείς τέρατα τα γράφω αυτά. Δεν τα βάζω μόνο με συναδέλφους. Υπάρχουν και γονείς και αλιτήριοι μαθητές. Και αυτούς θα τους καταστρέψω. Και μάλιστα θα την πάθουν χειρότερα ακόμα και από εσάς στη φιδοφωλιά στην Δάφνη. Aυτούς θα τους εξαφανίσω από τον πλανήτη όπως έλεγε και ο Μαυρογιαλούρος!
Ξέρετε ποιοι είστε εσείς. Εσείς που πρήζατε και τον τότε διευθυντή του σχολείου, τον Νικόλαο τον Κρόκο. Θα την πληρώσετε πάρα πολύ ακριβά όσοι υπογράψατε αυτή την τόσο σκληρή αναφορά που κάνατε στο ονομά μου προς την Διεύθυνση της Ανατολικής Αττικής, με όλα αυτά τα ψέματα, χωρίς εγώ να σας έχω κάνει τίποτα. Tην έχω την αναφορά με τις υπογραφές σας. Kάποιοι την έχετε υπογράψει την αναφορά οι περισσότεροι, κάποιοι δεν την υπογράψατε. Εσείς την γλιτώσατε που δεν την υπογράψατε. Οι υπόλοιποι θα το μετανιώσετε αφαντάστα αυτό που μου κάνατε τότε. Τόσο θυμωμένος είμαι μαζί σας. Θα σας καταστρέψω ειρηνικά πάντα και μέσω νόμιμων διαδικασιών.
Κύρια Γεωργία, που έχετε αναλάβει τα σχολεία της Αρτέμιδας σας θυμάμαι με πολύ αγάπη, εσείς μου συμπαρασταθήκατε τότε όσο κανένας σχολικός σύμβουλος στη ζωή μου. Θέλω να είστε μαζί μου. Θέλω μαζί να τον αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο. Όποτε θυμάμαι κάποιον που μου έχει συμπαρασταθεί συμπληρώνω τις γραμμές των άρθρων μου κλαίγοντας... Να το ξέρετε έψαξα στο διαδίκτυο για να θυμηθώ το όνομά σας, βρήκα και μια φωτογραφία σας και με έπιασαν τα κλάματα. Είμαι ακόμα μόνος μου τώρα που τα πληκτρολογώ αυτά. Τέλη Νοέμβρη και κλαίω συνέχεια γιατί ακόμα είμαι μόνος μου. Δεν τον έχω τον αλήτη δίπλα μου και δεν αντέχω άλλο μόνος μου. Είπα να ψάξω μετά για εσάς αλλά και πάλι με έπιασαν τα κλάματα.
Να φύγετε να πάτε αλλού μου φώναζαν τα αλητηριόπαιδα τις είκοσι ημέρες που τα είχα... Έφυγα από εσάς αλητήρια, έφυγα και βρέθηκα στην Παιανία, σε μία Τρίτη, σε μια τάξη που είχε από τις πιο όμορφες ψυχούλες που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Και τον ενάμιση μήνα που είχα αναλάβει την τάξη, μέχρι τα Χριστούγεννα επειδή η δασκάλα τους είχε σπάσει το πόδι της, με πρόσεχαν όσο καμία άλλη τάξη που έχω αναλάβει. Τώρα πηγαίνουν Έκτη τα ζουζούνια και θα έχουν ομορφύνει ακόμα περισσότερο. Είχαμε βγάλει μαζί την φωτογραφία εκείνης της χρονιάς παιδιά και την έχω κρατήσει και σας θυμάμαι. Μετά ανέλαβα σε συνεργασία με μια κοπέλα αναπληρώτρια, νομίζω Φαίη την έλεγαν αλλά δεν είμαι απόλυτα σίγουρος, με βοήθησε πολύ πάντως να είναι καλά, το ολοήμερο. Στην Παιανία πέρασα την πιο ήρεμη χρονιά της ζωής μου, γιατί ήταν και οικογενειακό το κλίμα μεταξύ των συναδέλφων. Πέρασα και εγώ μια ήρεμη χρονιά στη ζωή μου, χωρίς να συμβαίνει τίποτα, ούτε μέσα στο σχολείο, ούτε έξω από αυτό...
Λοιπόν, για να το ξέρετε και εσείς τέρατα τα γράφω αυτά. Δεν τα βάζω μόνο με συναδέλφους. Υπάρχουν και γονείς και αλιτήριοι μαθητές. Και αυτούς θα τους καταστρέψω. Και μάλιστα θα την πάθουν χειρότερα ακόμα και από εσάς στη φιδοφωλιά στην Δάφνη. Aυτούς θα τους εξαφανίσω από τον πλανήτη όπως έλεγε και ο Μαυρογιαλούρος!
