Τετάρτη 23 Μαΐου 2012

Kαι αυτά τα τραγούδια τα αφιερώνω...

στους δύο όμορφους, που είχα ερωτευτεί …και δεν το έμαθαν ποτέ...

και κλαίω ακόμα όταν τους θυμάμαι...


Αυτό στον κατηχητή μου τον κ. Κυριάκο

Ελπίζω να βρεθούμε... όταν τελειώσω με όλα τα ριψοκίνδυνα περάσματα...τα συντρίμμια και τα χαλάσματα...
                                                                                                                                                             



Και αυτό στον συμφοιτητή μου τον Κωνσταντινό, που είμασταν μαζί σε ένα μόνο μάθημα, γιατί βρισκόμασταν σε διαφορετικό έτος. 

Μια μέρα ήθελα να ρωτήσω κάτι, νομίζω ήταν σε ένα γραφείο στον όροφο της Φυσικής. Μόλις άνοιξα την πόρτα είδα εσένα εκεί και μου χαμογέλασες. Ένιωσα όπως νιώθω και τώρα σαν άγγελος μόνο και μόνο επειδή μου χαμογέλασες.

Και μην ανησυχείς όμορφε δεν θα πέσω από καμία γέφυρα όπως δείχνει κάτω το videoclip. Θα περιπλιανέμαι μόνος στους δρόμους της πόλης μέχρι να με συναντήσεις.




Σας έβλεπα στα όνειρά μου τότε


και είμαι σίγουρος ότι σας γνωρίζω και τους δύο,
από πάρα πολύ παλιά...Έχουμε ξανασυναντηθεί πολύ πριν γεννηθώ εδώ, σε αυτή την ανόητη και κενή εποχή. Ίσως να ήμουν και ο φύλακας άγγελος σας σε άλλες εποχές... Ίσως σας έχω δει να υποφέρατε πάρα πολύ για να σας αγάπησα τώρα τόσο. Θα τα θυμηθούμε όλα σε λίγο και θα κλαίμε.

Σας έβλεπα στα μάτια, τότε, και στενοχωριόμουν πάρα πολύ, γιατί φοβόμουν να σας μιλήσω.

Ήταν τότε πολύ σκοτεινά, πολύ σκοτεινά όλα.Ήταν μαύρο ακόμα και το χρώμα των ματιών μου. Αλλά είμαι ακόμα εδώ και υπάρχουν τόσα πολλά για να δείτε τόσα πολλά που θα σας κάνουν να νιώσετε περήφανοι για εμένα.


Και μπορεί τώρα να καίει ακόμα το μέτωπό μου αλλά μόλις τελειώσω με όλα όσα έχω να πω εδώ ίσως βρεθείτε δίπλα μου, για να μου πάρετε κάθε καημό.


Έτσι κι αλλιώς δεν θα έχει πια σημασία ο βυθός που κολυμπήσαμε τα προηγούμενα χρόνια.




ΘA ΑΝΑΣΤΗΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΟΥΜΕ ΠΑΙΔΙΑ!


Μπορεί να με θυμηθείτε, μπορεί και όχι. Δεν ζητάω κάτι από εσάς τώρα... Ούτε ξέρω που είστε, για τις ζωές σας. Χτύπα ξύλο, ούτε αν ζείτε δεν ξέρω σίγουρα! Απλά περιγράφω όσα έζησα και ένιωσα και βγάζω όλα αυτά τα συναισθήματα που είχαν μαζευτεί μέσα μου τα προηγούμενα χρόνια και με πίεζαν. Ήμουνα τόσο μόνος όλα αυτά τα χρόνια και κλαίω συνέχεια όταν σας σκέφτομαι.