Το αστέρι, η ευχή και το κορίτσι μου κάνουν την ελπίδα να ανατέλλει!

Όταν διορίστηκα στην Τρίπολη το 2012 δεν το πίστευα! Ξέρετε πόσους δασκάλους είχαν πάρει εκείνη την χρονιά μόνιμους; Πέντε! Πέντε όλους και όλους και ο ένας από τους πέντε ήμουν εγώ. Δεν μου άρεσε που θα έφευγα από την αγαπημένη μου Αθήνα και όλη την χρονιά ξεκινούσα με το ΚΤΕΛ κάθε Κυριακή με μισή καρδιά για να γυρίσω στην Τρίπολη. Μια πόλη που όμως μέχρι το τέλος εκείνης της χρονιάς 2012-2013 συμπάθησα πολύ με τα καλά της και τα άσχημα της. Σήμερα 21/12 αποφάσισα να ανεβάσω το άρθρο για το κορίτσι που γνώρισα και συμπάθησα εκεί, μήπως με βοηθήσει ο Ιάσονας να ξεκαθαρίσω και ποιον θα παντρευτώ.

Στην Τρίπολη γνώρισα λοιπόν την Τίνα την συνάδελφο των εικαστικών που την συμπάθησα πολύ. Θυμάμαι Τίνα που και σε εσένα σε ταλαιπωρούσαν λίγο στο σχολείο... Θυμάμαι που στην έλεγε ο Νικήτας ο Ευάγγελος ο διευθυντής, για τον οποίο κατά τ'άλλα καλά λόγια έχω να πω όσον αφορά εμένα σε προσωπικό επίπεδο, γιατί δεν είχες μάθει όλους τους χώρους του σχολείου. Γενικά θυμάμαι που σε απόπαιρνε ο Νικήτας ο Ευάγγελος για διάφορα ζητήματα και μου έκανες παράπονα, όταν βγήκαμε για καφέ.

Ο Νικήτας ο Ευάγγελος από τον οποίο εγώ δεν έχω παράπονα με πρόσεξε αρκετά, μια χρονιά που δεν ήμουν και ιδιαίτερα καλά, με πρόσεξε πολύ εκτός από κανά δυο φορές να τα λέμε αυτά που του είχα έρθει με πυρετό στο σχολείο και αντί να με στείλει πίσω στο σπίτι μου με έβαλε να αναπληρώσω κενά συναδέλφων που έλειπαν σε τάξεις. Να τα λέμε και αυτά. Αλλά κατά τ'άλλα με πρόσεξε, δεν με πίεσε καθόλου εκτός από αυτές τις κανά δυο φορές που σας είπα, ίσα ίσα μου φέρονταν πολύ ευγενικά. Ασχολείται και αυτός με τα κοινά, τα τοπικά εκεί της Τρίπολης, της ΝΔούλας ο Νικήτας ο Ευάγγελος μπορεί να τον αξιοποιήσω και αυτόν σε καμιά θέση ευθύνης στο μέλλον. Όλοι μαζί Συριζαίοι, Νδούλες, χρυσαυγίτες. μπορεί να βρούμε και κανένα κομμουνιστή στην πορεία(έχω υπ'όψιν μου κάνα δυο και από αυτούς όπως τον συμφοιτητή μου τον Νίκο τον Κατζούρη από το μεταπτυχιακό μου), ακόμα και πρώην Πασόκοι(μπλιαχ), όλα τα φρούτα μαζί για να ξεπροβάλει μια νέα εποχή στην φρουτοπία! Και δεν θέλω ου θεούσες!

Θυμάμαι Τίνα που είχαμε βγει για καφέ και μου έλεγες πως μόλις είχε χωρίσει από μια σχέση. Προφανώς κάτι ήθελες να κάνουμε Τίνα και εγώ θα ήθελα να σε προσέχω τότε και να σε υπερασπίζομαι να μην στην λέει ο διευθυντής αλλά μόλις είχα βγει από το Αιγηνήτειο και ήμουν ζαλισμένος και επιπλέον δεν θέλω να κάνω σχέση αν ο άλλος δεν γνωρίζει όλη την αλήθεια μου και πως θα μπορούσα να στα εξηγήσω όλα αυτά Τίνα... Πιθανόν να φοβόσουν όπως λέω και στη στήλη του blog... Αν και πρέπει να πω πως εσύ ήσουν πιο θαρραλέα από την κοτούλα τον Κολιούμπα. Είχα μόλις βγει από το Αιγηνήτειο και δεν φοβόσουν να με πλησιάσεις. Δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι τότε Τίνα αλλά δεν πειράζει θα σε ξαναβρώ τώρα γιατί είμαι ερωτευμένος με τα παραμύθια ακόμα και αν πονάνε. Και δεν με νοιάζει αν χάσω το μυαλό μου... Είμαι ήδη καταραμένος.

Θυμάμαι Τίνα που μια μέρα ταξιδεύαμε μαζί για την Τρίπολη εσύ νομίζω με την γιαγιά σου και εγώ με το παλιοτόμαρο το πατέρα μου(κρατήστε την λέξη παλιοτόμαρο που λέω για τον πατέρα μου θα την δικαιολογήσω στο μέλλον όπως έχω ξαναπει). Και σε ταλαιπωρούσαν τα ΚΤΕΛ δεν σε άφηναν να πάρεις μαζί σου το σκυλάκι σου παρόλο που εσύ το είχες σε ειδική θήκη. Τώρα Τίνα θα έχουμε της αγάπης τη χώρα προορισμό και το σκυλάκι σου θα το παίρνεις όπου θες...

Η Τίνα συμμετείχε και στην θεατρική ομάδα των δασκάλων της Τρίπολης... Μετά τον καφέ που βγήκαμε πήγε στην πρόβα της. Στον Οδυσσεβάχ συμμετείχε η Τίνα. Εδώ στο παρακάτω σύνδεσμο θα βρείτε και την Τίνα και τον Οδυσσεβάχ:

Ο Οδυσσεβάχ από την θεατρική ομάδα δασκάλων στην Τρίπολη

Τίνα εσύ νομίζω δεν συμμετείχες στο μια Τρελή Θεότρελη Πενηντάρα την άλλη θεατρική παράσταση που είχε ανεβάσει η ομάδα για τους μεγάλους , αλλά έτσι και αλλιώς για να τους τιμήσω και να δείξω τι δουλειά γίνεται από τους συναδέλφους της επαρχίας στον ελεύθερο τους χρόνο θα βάλω ένα απόσπασμα και από αυτήν την παράσταση εδώ. 

Τώρα δεν θα έχουν σημασία τα θεατρικά τα στέκια που συχνάζατε εσύ και ο Bασίλης ο Κουλιούμπας, γιατί ξέρω ότι έχει παίξει και σε άλλες ερασιτεχνικές παραστάσεις αυτό το αγόρι. Τώρα όλη η ζωή παράσταση! Μονακριβό μου απόκτημα στο τέλος χειροκρότημα, παράλογη κατάσταση, τρελή ζωή, παράσταση, φώτα, γιορτή περάσανε τα χρόνια και αρνήθηκα το θάνατο και το άστρο μου το αθάνατο το πίστεψα ότι θα ζήσει αιώνια! Και εσύ Βασίλη που τρελά σ'αγαπώ, θα αναρωτιέσαι απόψε ποιος ξέρει που να 'μαι, σε ποια αγκαλιά ξενυχτώ και αν αύριο θα σε θυμάμαι!
  

Κουτό αγόρι! Μάλλον δεν θα σε δω ούτε την πρώτη Πρωτοχρονιά αφού πάρει δημοσιότητα... Θα σου ψήσω το ψάρι στα χείλη τώρα! Θα κάνω άλλο τρίο τώρα... Το τρίο Μπελκάντο με την Τίνα την Χαβιάρα και τον Κώστα τον Κουμανζέλη. Το δικό μου πάπλωμα είναι για δυο άτομα, την Τίνα και τον Κώστα, και δεν παίρνει μπάλωμα το δικό μου πάπλωμα! Τίνα ακόμα και εσύ Κωνσταντίνε Κουμανζέλη ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι αυτά για τα τρίο κτλ, τα λέω χιουμοριστικά. Και ότι δεν θέλω να σας εκθέσω ή να σας προσβάλω. Για να εκδικηθούμε πιο πολύ τον Κουλιούμπα τα γράφω όλα και εν είδη χιούμορ που λέει και η Λυμπεροπούλου...


Κι αν είναι η αγκαλιά, δική σου αγκαλιά Τίνα, όπως αυτή η μικρή αγκαλιά που μου έδωσες όταν με συνάντησες εκείνη την μέρα στα ΚΤΕΛ, σαν την μικρή αγκαλιά που μου έδωσε και ο Ιάσονας στο σχολείο στην Καλλίθεα, θα μπαινοβγαίνω μες στα κύτταρά σου!!! Όλα όλα όλα δικά σου, για μια θέση μες στη καρδιά σου. Όλα όλα όλα για εσένα τι μου έχεις κάνει και σ' ακολουθώ φανατισμένα...


Eσένα έπρεπε να έχω συντροφιά Τίνα όταν αρρώσταινα στην βροχερή Τρίπολη να μου κάνεις τσαγάκι και να με φροντίζεις. Όχι το έκτρωμα. Με τρόλαρε το εκτρωμα ακόμα και τότε. Εγώ έτρεμα από το πυρετό και αυτό μου έλεγε πως κάνεις έτσι. Ντ ντ ντ ντ. Oριστε παλιοτομαρο που με τρόλαρες μέχρι και στην Τρίπολη θα κάνω σχεση και με κοριτσι οχι επειδη μου το λεγες εσύ αλλά επειδη εγω την συμπάθησα πάρα πολύ την Τίνα και βρίσκεται πάντα στο μυάλο μου...

Όταν με εκβίαζαν να κλείσω to blog Τίνα όταν τέλειωνε η ακούσια νοσηλεία μου στο Δαφνί, στην δεύτερη και τελευταία άδεια μου, έβαζα Σαββιδάκη σκεφτόμουν εσένα και έκλαιγα...

Σκεφτόμουν ότι κανένας δεν θα μάθαινε ότι κάποτε ερωτεύθηκα και εγώ ένα κορίτσι.... Δεν θα ξαναέβλεπα την μαγεμένη σου ματιά...

Tης το είπα της μάνας μου ότι θα σου αφιέρωνα και εσένα τραγούδια και μου είπε οτι το blog είναι ένα τροχοπέδη που δεν οδηγεί πουθενά. Δεν ήθελε η μανα μου να ξανασυναντήσω ούτε εσένα Τίνα... Ήθελε να περάσω μια ζωή χοντρός και με τα τσολιά της Ομόνοιας... Αλλά εγώ δεν παραδίνομαι Τίνα. Διεκδικώ αυτό που θέλω και σε εσένα αφήνομαι...


Παίρνω το αστέρι και την ευχή που έκανα όταν μια μέρα τις μέρες των γιορτών πέρυσι, μέσα στο ψυχιατρείο, σαν και αυτές που διανύουμε τώρα που δημοσιεύω αυτό το άρθρο συγκεντρώθηκαν όλοι η Μελαγχολία, ο Πόνος, η Μνήμη, η Απελπισία, η Οργή, ο Έρωτας, ο Όλεθρος, η Ταπείνωση, η Αγανάκτηση, η Λύπη και η Θλίψη κάπου ανάμεσα τους ανέτειλε και η Ελπίδα και μου είπε:

Άντε σήκω.
Πάρε το όπλο σου και πολέμα!
Εδώ δεν είναι σύνορα!
Σήκω και προχώρα!
Μια μάχη θα δώσεις ακόμη!
Μια μάχη που θέλεις να την κερδίσεις οπωσδήποτε!
Μια μάχη που είναι αποκλειστικά δική σου!
Θα την αφήσεις έτσι;
Έτσι κι αλλιώς εγώ θα πεθάνω τελευταία...
Σε κερδίζω όπως και να 'ναι. Προχώρα!!!
Για το κορίτσι που αγαπάς!

Το αστέρι, η ευχή και το κορίτσι μου κάνουν την ελπίδα να ανατέλλει σε αυτόν τον κόσμο!

Κουλιούμπα κοτούλα ακόμα και να παντρευτώ εσένα διαζύγιο θα μου δώσεις  μετά από λίγο καιρό οριστικό και αμετάκλητο, να παντρευτώ την Τίνα να κάνουμε και δεύτερο γλέντι! Με το ραβδί του Μωυσή θα χτυπήσω το βράχο της καρδιάς σου Τίνα και ύστερα θα σε συναντήσω κάτω από το άγαλμα του Κολοκοτρώνη στην Τρίπολη. Εκεί θα σε αγκαλιάσω εσένα Τίνα, ένα βροχερό χειμωνιάτικο απόγευμα, μερόνυχτα κατακλεισμός όπως έκανε στην Τρίπολη εκείνη την χρονιά... Διαζύγιο Κουλιούμπα! Να παντρευτώ την Τίνα την Χαβιάρα και να κάνουμε και ετεροθαλές αδελφάκι στον Ιάσονα... 

Και έτσι θα περνάμε τους χειμώνες αλλά και τα καλοκαίρια μαζί με τον Ιάσονα και το αδελφάκι που θα του κάνουμε... για πάντα!

Νο need to worry, rain falling down
It's our happiest story
And there's no one around
We will go for it and I know
You'll be mine forever!!!
 
Τον χειμώνα θα πηγαίνουμε μέχρι την αγορά του Αλ Χαλίλι...

Ο άνεμος θα καίει στη γη του Νείλου
μια αρχαία μυρωδιά θα μας μεθά
στον τροπικό όπως θα `σαι του Καρκίνου
μέσα σου θα γεννιέται μια θεά

θα πουλάν τα δυο σου χείλη
δυο περιουσίες και άλλη μια
τέσσερις εγώ θα δώσω
θα πληρώσω όσο όσο
 να μου κάνουν μια μελανιά

Θα σου αγοράσω στο Καρνάκ μπακίρια
με καλλιτέχνες θα τα πιούμε ιθαγενείς
Τις νύχτες θα σου κάνω τα χατίρια
όσα ποτέ σου δε σου έκανε κανείς

Θα `μαι η πηγή στην όαση της Σίβας
θα είσαι ο διαμαντένιος ουρανός
Θα γίνεις η βασίλισσα της Θήβας
κι εγώ ένας μαγεμένος Φαραώ


...και τα καλοκαίρια θα κοιμάσαι μέσα στην δική μου αγκαλιά, θα γίνομαι ταξιδιώτης στο γαλάζιο το όνειρό σου! 


Και έτσι μαζί με την Τίνα θα ανανήψουμε και την άλλοτε φωτεινή Περσεφόνη που βαδίζει στο σκοτάδι σαν τις ιέρειες που υπηρετούσαν την Εκάτη. Δεν χρειάζονται ναρκωτικά και δεσμοβίζιτες για να προχώρησεις μπροστά αν είσαι νεαρό κορίτσι. Μόνο αγκαλιές και καλλιτεχνική φύση σαν αυτό της Τίνας...

Τίνα πριν κλείσω το άρθρο μου για εσένα θα σου αποκαλύψω ένα μυστικό... Όλο τον Οκτώβρη και τον Δεκέμβρη φέτος δέχομαι κλήσεις από απόκρυψη τα βράδια μετά τα μεσάνυχτα. Φαίνεται πως κάποιοι με σκέφτονται, σαν το φάντασμα της όπερας έχω μπει μέσα στο μυαλό κάποιων, μπαίνω μέσα στα όνειρά τους, δεν τους αφήνω να κοιμηθούν. Η δύναμη μου και η επιρροή μου πάνω τους μεγαλώνει μέρα μέρα με την ημέρα  και όσο και αν με αποστρέφονται, μια ματιά μου τους κάνει να αισθάνονται πως είμαι εδώ...

Αναρωτιέμαι ποιος με παίρνει με απόκρυψη τα βράδια στο κινητό μου μετά τα μεσάνυχτα... Όποιος και αν είναι δεν το σηκώνω τώρα πια, ανήκω σε εμένα και στα όνειρά μου, δεν θέλω κανένα τώρα πια μες στη μοναξιά μου. 

Όποιος και αν είναι πάντως σε λίγο καιρό θα τον κάνω να τραγουδήσει τις άριες της όπερας και όχι μόνο... μέχρι και Βοσκόπουλο μπορεί να τον κάνω να κελαηδήσει...


Περνάω και αυτά τα Χριστούγεννα της ζωής μου, ολομόναχος Κουλιούμπα και έτσι για να τους δώσω λίγη μαγεία πήγα και εγώ και κόλλησα στα καινούρια slot machines του play OPAP που έχουν ξεφυτρώσει σαν τα μανιτάρια σε όλη την Ελλάδα και είναι πάρα πολύ εθιστικά και καταστρέφουν κόσμο από ότι καταλαβαίνω από αυτά που βλέπω μέσα στα μαγαζιά αυτά. Είπαμε οι θεοί πάνε παντού σαν τους γκουρού που έλεγε και ο Μανώλης ο Μπανταγιάννης στο ψυχιατρείο και πρέπει να βουτήξουν στην αμαρτία για να εξαγνίσουν ύστερα αυτό τον κόσμο. 

Χαιρετώ και τα δύο παιδιά από το κατάστημα της Αργυρούπολης, από το οποίο πέρασα μεταξύ πολλών άλλων και είπα στην κοπέλα υπάλληλο την ιστορία μου και το αγόρι που ήρθε μετά από λίγο χωρίς να ακούσει την ιστορία μου, φιλόλογος έχει σπουδάσει το παιδί, είπε ότι με αναγνωρίζει από κάπου, ότι με έχουν δείξει στην τηλεόραση κτλ. Ε βέβαια ο κόσμος άρχισε να με αναγνωρίζει πριν γίνω διάσημος με είχε στο υποσυνείδητό του. Mε αναγνώρισες Πάρη πριν γίνω διάσημος και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Θα το δεις σε επόμενα άρθρα που θα ξαναγράψω για εσένα. 

Και εμένα μου έφαγαν μισό μηνιάτικο περίπου τα φρουτάκια. Παιδιά μην μας καταστρέψουν τα φρουτάκια, μόνο για διασκέδαση τα φρουτάκια. Εξάλλου σε λίγο καιρό θα έχουμε όλοι πρόσβαση σε άφθονο χρήμα άρα δεν θα έχουν νόημα και τα φρουτάκια. Και παίξτε έξυπνα, όποτε κερδίζετε σταματάτε αλλιώς ένα μικροποσό το μήνα κάθε φορά μόνο για την διασκέδαση.

Εγώ πάντως ακόμα και όταν κερδίζω, όπως σήμερα που συμπληρώνω αυτές τις γραμμές σε αυτό το άρθρο, που έβαλα στο μηχάνημα 10 ευρώ και κέρδισα 120(μερικά απολεσθέντα είναι στην ουσία από τον προηγούμενο μήνα), δεν το ευχαριστιέμαι. Τι να τα κάνω τα λεφτά όταν πεθαίνω στην ερημιά. Δεν έχω ανάγκη από λεφτά ουσιαστικά, έχω ανάγκη από ανθρώπινες σχέσεις.


Δεν χρειάζομαι πολλά τα Χριστούγεννα. Δεν με νοιάζουν ούτε τα δώρα, ούτε τα φώτα, ούτε τα εφέ, το μόνο που θα ήθελα είναι να είχα την δική σου αγκαλιά Βασίλη ή της Τίνας ή του Κώστα ή του κ.Κυριάκου του κατηχητή μου, κάποιου από όλους αυτούς που ερωτεύθηκα στη ζωή μου και το έφερε έτσι η ζωή και δεν τους αγκάλιασα και να μην είμαι πάλι μόνος μου.

Θα σου πω τώρα τι έκανα για εσένα Βασίλη που με άφησες μόνο μου και αυτά τα Χριστούγεννα. Έκλαψα 50 χιλιάδες δάκρυα για εσένα. Να ουρλιάζω, να εξαπατώ τον εαυτό μου και να αιμορραγώ και εσύ να εξακολουθείς να μην μ' ακούς. Bουλιάζω όλο και πιο κάτω και αυτά τα Χριστούγεννα. Ακούω δυνατά διάφορες σκέψεις λίγο πριν πάω σε αυτά τα ευαγή καταστήματα όπως θα τους τα πάρουμε, εσύ θα βγεις κερδισμένος και πράγματι κερδίζω, τώρα τον ήπιαμε και πράγματι ύστερα να χάνω αλλά μετά να ακούω άλλες φωνούλες που μου λένε λεφτά θες; Θα χεις κι άλλα! Και να χάνω τα πάντα σας λέω κατόπιν. Πάντα να μπερδεύω τις σκέψεις στο κεφάλι μου, και έτσι να μην μπορώ να εμπιστευτώ τον εαυτό μου άλλο πια.

Χαιρετώ και τις δυο κυρίες με τις οποίες συζητούσα μια μέρα σε ένα από τα play Γλυφάδας. Xρόνια τζογαδόρισα η μία, έχει χάσει μισό σπίτι(σε χρήματα) στα φρουτάκια, δεν κόβεται με τίποτα ο εθισμός μου έλεγε. Εγώ πάντως αφού έχασα μερικά μηνιάτικα ακόμα την έκοψα την κάρτα, έριξα και έναν αυτοαποκλεισμό. Όλα αυτά τρεις μήνες αφού σας συνάντησα, δεν θυμάμαι και το όνομά σας και αφού και εγώ είχα εθιστεί ακόμα περισσότερο. Τόσο πολύ εθίζεσαι στα φρουτάκια που λες πότε θα πληρωθείς για να πας να τα παίξεις. Πραγματικό καταστροφικό. Χάσαμε λοιπόν το πνεύμα των Χριστουγέννων, μούδιασε και ο εγκεφαλός μας από τα φρουτάκια... 


Tα προηγούμενα Χριστούγεννα και τα τελευταία σαν κοινός θνητός έγκλειστος στο ψυχιατρείο και τα φετινά ολομόναχος  στα φρουτάκια. Τουλάχιστον να είχα και παρέα όταν έπαιζα στα φρουτάκια κάτι θα ήταν και αυτό αλλά πάλι μόνος μου. Τετάρτη βράδυ σήμερα, λίγο πριν την  Πρωτοχρονιά, σιγοβρέχει μοναξιές που λέει και ο Οικονομόπουλος. Χαιρετώ και την μάνα του 18χρονου του Απόστολου που σας έχω πει από το ψυχιατρείο την κ.Αλεξάνδρα fan του Nίκου Οικονομόπουλου. Αν θέλετε τώρα που θα γίνω διάσημος να σας βγάλω μια μέρα στο κέντρο του μαζί και με τον Απόστολο και να πάμε μαζί στον καμαρίνι του να τον γνωρίσετε κ. Αλέξάνδρα!


Ολομόναχος λοιπόν κι αυτά τα Χριστούγεννα αλλά να το δείτε που σε λίγο καιρό τέτοια εποχή θα το ζήσω το όνειρο... Θα είμαι μέσα στο αυτοκίνητο μαζί με τον Κώστα τον Κουμανζέλη και τον Ιάσονα και στο δρόμο μας προς την Μονεμβασιά θα ακούμε Driving Home for Christmas...


Όσο για εσένα Βασίλη έλιωσα από καημό όλο αυτό το διάστημα που με άφησες μόνο μου, για αυτό ακόμα και αν πάρεις τον δρόμο και ξαναγυρίσεις όπως λέει η Χαρούλα, που θα με θέλει και αυτή στις συναυλίες της, δύσκολα θα σε συγχωρήσω ακόμα και αν ρίξω την περηφάνια μου, μπρος την πικρή ορφάνια μου.


Πρέπει να γίνει κάτι το εξαιρετικό, να κάνεις κάτι και εσύ τώρα για να σε συγχωρήσω αφού θα περάσω και τα τελευταία Χριστούγεννα πριν γίνω διάσημος μόνος μου. Και ας καίγομαι και σιγολιώνω και για εσένα όπως τότε που ήμουν 16χρονών για τον κ.Κυριάκο του κατηχητικού.

Κανένας δεν μπορεί να φανταστεί αναγνώστες τι σταυρό κουβαλάω ακόμα και σε αυτό το θέμα που καθυστερεί να πάρει δημοσιότητα το blog μου και μένω τόσο καιρό μόνος μου. Δύσκολα θα σε συγχωρήσω Βασίλη και ας θέλω να σε παντρευτώ... Θα με παρακαλάς εσύ τώρα...


Αχ αυτά τα σκούρα μάτια σου Βασίλη που λέει και η Χαρούλα, για να τα κάνω ταίρι πόσες φορές ξενύχτησα ένας Θεός το ξέρει. Ένα αγόρι μια σταλιά, μου 'χει ραγίσει την καρδιά, με πότισε φαρμάκι.
               
Να το ξέρετε αναγνώστες δεν μ' αρέσουν οι μπουζουκλερί και όταν λέω ότι θα εμφανιστώ στο μέλλον σε διάφορες εκδηλώσεις καλλιτεχνών, όπως της Χαρούλας, για να μ' αγκαλιάζουν όλα τα αγόρια εννοώ κυρίως σε συναυλίες. Δύσκολα θα τα μπλέκα εγώ με μπουζουξήδες όπως η Αννούλα η Παναγιωτοπούλου!
Αλλά ακόμα και σε αυτό μπορεί να κάνω και καμιά εξαίρεση για κανέναν τραγουδιστή-καλλιτέχνη που συμπαθώ πάρα πολύ όπως τον Κωνσταντίνο τον Κουφό. Ο πιο ωραίος στην Ελλάδα είσαι Κωνσταντίνε Κουφέ για πάρτη σου βγαίνω και στα μπουζούκια άμα λάχει!

Οπώς λέει και ο Αργυρός,  θα βγω με την Τίνα την Χαβιάρα και ξημερώματα θα δώσω δικαιώματα... Ξημερώματα γυρίζω και δεν με αναγνωρίζω...

Θέλω να σε κάνω να νιώσεις ότι ήταν όλα ψέματα Βασίλη, όλα τα προηγούμενα άρθρα ψέματα, ψέματα όλα. Να σε πονέσω εγώ τώρα. Και θα το καταφέρω αυτό με την Τίνα. Θα μου γιατρέψει αυτή όλες τις πληγές...


Λοιπόν Τίνα κλείνω το άρθρο μου για εσένα με ένα από τα πιο αγαπημένα μου και τρυφερά τραγούδια το Something 's Gotten Hold of my Heart από τους Marc Almond και Gene Pitney έτσι για να ζηλέψουν και λίγο(ή πολύ) οι άλλοι δύο ο Κουλιούμπας και ο Κουμανζέλης που δεν τους το αφιερώνω σε αυτούς... Kαι από εδώ και πέρα θα το αφιερώνω αυτό το τραγούδι και σε όποιο κορίτσι στην εφηβεία(ή μεγαλύτερο) με αγκαλιάζει έτσι για να ζηλέψουν λίγο όχι μόνο ο Κουλιούμπας και ο Κουμανζέλης αλλά και όλα τα αγόρια που δεν το αφιέρωσα σε αυτά αλλά στα απανταχού κορίτσια έχοντας στο μυαλό μου εσένα Τίνα!