Ήμουν 12 χρονών όταν «μάτωσε» και το σώμα μου. Θυμάμαι… Νομίζω ότι αυτό έγινε πρώτη φορά το καλοκαίρι που θα πήγαινα από την Ά στην ΄Β Γυμνασίου. Είχα πάει για τουαλέτα και όταν σηκώθηκα είδα αίμα… Έσταζε αίμα. Το είπα στους γονείς και φυσικά ανησύχησαν, οπότε από εκεί και μπρος άρχισε η περιπέτεια μου με τα νοσοκομεία… Εισήχθη στο γαστρεντερολογικό του παίδων δυο φορές εκείνη την εφιαλτική σχολική χρονιά… Έπρεπε να κάνω κολονοσκοπήσεις για να βρουν τι είχα. Ακόμη και τώρα αναρωτιέμαι πως άντεχα αυτή την διαδικασία της κολονοσκόπησης και του τι προηγούνταν αυτής... Ακόμα χειρότερα αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι τότε δεν ήμουν ικανός καν να αντέξω, για παράδειγμα, την διαδρομή με το ταξί μέχρι το νοσοκομείο. Ζαλιζόμουν και μπορεί να έκανα εμετό στη μέση της...
Όταν είσαι παιδί και πρέπει να κάνεις κολονοσκόπηση σε ναρκώνουν ολικώς. Την πρώτη φορά που έκανα όμως, θυμάμαι ότι η νάρκωση δεν με είχε πιάσει καλά και πονούσα κατά την διάρκεια της όλης διαδικασίας.
Βέβαια το χειρότερο κομμμάτι της όλης ιστορίας δεν είναι η ίδια η κολονοσκόπηση αλλά το τι προηγείται αυτής όπως είπα και πιο πριν. Και αυτό που προηγείται είναι ότι 2-3 μέρες πριν την διαδικασία χρειάζεται να πίνεις μόνο υγρά και την προηγούμενη ημέρα να πιείς 4 λίτρα από ένα απαίσιο καθαρτικό, το οποίο το διαλύεις όπου θες. Αυτό το καθαρτικό σε κάνει να αηδιάζεις τόσο πολύ που νομίζεις ότι δεν θα ξαναπιείς ποτέ στη ζωή σου το υγρό στο οποίο θα το διαλύσεις(πορτοκαλάδα, κόκα κόλα, χυμό κτλ),μπας και πάρει μια πιο ευχάριστη γεύση για να μην ξαναθυμηθείς την οδυνηρή εμπειρία που πέρασες, πίνοντας το. Ώρες ώρες πάλι αναρωτιέμαι σήμερα πως κατάφερα να ανταπεξέλθω σε όλη αυτή την διαδικασία όντας 12 χρονών γιατί για να πω την αλήθεια την τελευταία φορά που χρειάστηκε να κάνω κολονοσκόπηση πριν περίπου δυο χρόνια δεν κατάφερα να πιω όλο αυτό το σίχαμα…
Η όλη εμπειρία μου με τα νοσοκομεία φυσικά σε αυτή την ηλικία ήταν πολύ αγχωτική αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω που αισθανόμουν πιο άσχημα στο σχολείο ή στο νοσοκομείο! Νομίζω ότι τελικά τα νοσοκομεία ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα από το άγχος που αισθανόμουν στο σχολείο… Οι γιατροί τελικά διαπίστωσαν ότι είχα μια πάθηση που ονομάζεται ελκώδη κολίτιδα.
Η ελκώδης κολίτιδα είναι ένα αυτόανοσο νόσημα… Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα χτυπάει τον οργανισμό σου. Οι γιατροί ελεγάν τότε στους γονείς μου ότι δεν γνωρίζουν από τι προέρχεται… Βλακείες. Όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι ψυχοσωματικές παθήσεις. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε ένα επιστημονικό paper για την ελκώδη κολίτιδα που φτάνει ίσως πιο κοντά στην αλήθεια από κάθε άλλο…
(Δείτε εδώ: http://brn.sagepub.com/content/13/4/391.abstract).
Και φυσικά κατά την διάρκεια της ζωής μου συνήθως μετά από πολύ έντονα στρεσσογόνες καταστάσεις είχα κρίσεις. Ευτυχώς είχα την ελκώδη σε μέτριο βαθμό βέβαια και η αλήθεια είναι ότι δεν με ταλαιπώρησε σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο άλλους. Γνωρίζω περιπτώσεις όπου οι ασθενείς χρειάζεται να παίρνουν κορτιζόνη για να ηρεμίσει το σώμα τους ή αναγκάζονται να προχωρήσουν σε ολική αφαίρεση του εντέρου. Η τελευταία κρίση που είχα πάντως πριν 4-5 μήνες ήταν λίγο πριν αποφασίσω ότι θα δημιουργήσω αυτό το blog και μου συνέβη γιατί ανακάλυψα τι είχε συμβεί σε όλη μου την ζωή και στενοχωριόμουν. Επί δέκα ημέρες πονούσα πολύ στο στομάχι δεν μπορούσα να φάω κάτι γιατί όποτε έτρωγα μετά πονούσα πιο πολύ και δυο τρεις μέρες εμφάνισα και αίμα. Αλλά ευτυχώς μετά από αυτό ηρέμισα και δεν μου ξαναέχει παρουσιαστεί κάτι.
Λοιπόν θα ήθελα για να έχει νόημα η όλη περιπέτεια μου με την ελκώδη κολίτιδα να ανοίξουμε μια συζήτηση για το άγχος και πως αυτό επηρεάζει την υγεία μας και θα ήθελα και όσοι έχουν αυτοάνοσα ή άλλα ψυχοσωματικά θέματα υγείας να αρχίσουν να μιλάνε για αυτά…
Όταν είσαι παιδί και πρέπει να κάνεις κολονοσκόπηση σε ναρκώνουν ολικώς. Την πρώτη φορά που έκανα όμως, θυμάμαι ότι η νάρκωση δεν με είχε πιάσει καλά και πονούσα κατά την διάρκεια της όλης διαδικασίας.
Βέβαια το χειρότερο κομμμάτι της όλης ιστορίας δεν είναι η ίδια η κολονοσκόπηση αλλά το τι προηγείται αυτής όπως είπα και πιο πριν. Και αυτό που προηγείται είναι ότι 2-3 μέρες πριν την διαδικασία χρειάζεται να πίνεις μόνο υγρά και την προηγούμενη ημέρα να πιείς 4 λίτρα από ένα απαίσιο καθαρτικό, το οποίο το διαλύεις όπου θες. Αυτό το καθαρτικό σε κάνει να αηδιάζεις τόσο πολύ που νομίζεις ότι δεν θα ξαναπιείς ποτέ στη ζωή σου το υγρό στο οποίο θα το διαλύσεις(πορτοκαλάδα, κόκα κόλα, χυμό κτλ),μπας και πάρει μια πιο ευχάριστη γεύση για να μην ξαναθυμηθείς την οδυνηρή εμπειρία που πέρασες, πίνοντας το. Ώρες ώρες πάλι αναρωτιέμαι σήμερα πως κατάφερα να ανταπεξέλθω σε όλη αυτή την διαδικασία όντας 12 χρονών γιατί για να πω την αλήθεια την τελευταία φορά που χρειάστηκε να κάνω κολονοσκόπηση πριν περίπου δυο χρόνια δεν κατάφερα να πιω όλο αυτό το σίχαμα…
Η όλη εμπειρία μου με τα νοσοκομεία φυσικά σε αυτή την ηλικία ήταν πολύ αγχωτική αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω που αισθανόμουν πιο άσχημα στο σχολείο ή στο νοσοκομείο! Νομίζω ότι τελικά τα νοσοκομεία ήταν ένα ευχάριστο διάλειμμα από το άγχος που αισθανόμουν στο σχολείο… Οι γιατροί τελικά διαπίστωσαν ότι είχα μια πάθηση που ονομάζεται ελκώδη κολίτιδα.
Η ελκώδης κολίτιδα είναι ένα αυτόανοσο νόσημα… Τι σημαίνει αυτό; Πολύ απλά ότι το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα χτυπάει τον οργανισμό σου. Οι γιατροί ελεγάν τότε στους γονείς μου ότι δεν γνωρίζουν από τι προέρχεται… Βλακείες. Όλα τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι ψυχοσωματικές παθήσεις. Πρόσφατα δημοσιεύτηκε ένα επιστημονικό paper για την ελκώδη κολίτιδα που φτάνει ίσως πιο κοντά στην αλήθεια από κάθε άλλο…
(Δείτε εδώ: http://brn.sagepub.com/content/13/4/391.abstract).
Και φυσικά κατά την διάρκεια της ζωής μου συνήθως μετά από πολύ έντονα στρεσσογόνες καταστάσεις είχα κρίσεις. Ευτυχώς είχα την ελκώδη σε μέτριο βαθμό βέβαια και η αλήθεια είναι ότι δεν με ταλαιπώρησε σε τόσο μεγάλο βαθμό όσο άλλους. Γνωρίζω περιπτώσεις όπου οι ασθενείς χρειάζεται να παίρνουν κορτιζόνη για να ηρεμίσει το σώμα τους ή αναγκάζονται να προχωρήσουν σε ολική αφαίρεση του εντέρου. Η τελευταία κρίση που είχα πάντως πριν 4-5 μήνες ήταν λίγο πριν αποφασίσω ότι θα δημιουργήσω αυτό το blog και μου συνέβη γιατί ανακάλυψα τι είχε συμβεί σε όλη μου την ζωή και στενοχωριόμουν. Επί δέκα ημέρες πονούσα πολύ στο στομάχι δεν μπορούσα να φάω κάτι γιατί όποτε έτρωγα μετά πονούσα πιο πολύ και δυο τρεις μέρες εμφάνισα και αίμα. Αλλά ευτυχώς μετά από αυτό ηρέμισα και δεν μου ξαναέχει παρουσιαστεί κάτι.
Λοιπόν θα ήθελα για να έχει νόημα η όλη περιπέτεια μου με την ελκώδη κολίτιδα να ανοίξουμε μια συζήτηση για το άγχος και πως αυτό επηρεάζει την υγεία μας και θα ήθελα και όσοι έχουν αυτοάνοσα ή άλλα ψυχοσωματικά θέματα υγείας να αρχίσουν να μιλάνε για αυτά…
