Δεν νομίζω να έχω περάσει πιο δυσάρεστη περίοδο στην ζωή μου από αυτή της Β Γυμνασίου. Στην Β γυμνασίου έπρεπε να συμπληρώνω το απουσιολόγιο. Αυτή η υποχρέωση με έκανε να αισθάνομαι σαν να μου είχαν βάλει μια θηλιά στο λαιμό. Από την μία ήθελα να είμαι τυπικός με αυτό που έπρεπε να κάνω, από την άλλη οι συμμαθητές μου με πίεζαν με αφόρητο τρόπο ώστε να μην είμαι τυπικός και αυτό ήταν κάτι που με έκανε να έρθω σε απόγνωση. Μην νομίζετε ότι είχα για συμπαραστάτη κανέναν καθήγητη του σχολείου… Ίσα ίσα οι καθηγητές μου έκαναν ακόμα χειρότερη την ήδη μίζερη ζωή που είχα τότε.
Θέλω σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι δεν κρατάω κακία στους συμμαθητές μου και ότι ίσως, τους καταλαβαίνω γιατί όλα αυτά είναι συνέπειες αυτής της ηλικίας αλλά δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να καταλάβω την αδιαφορία που επεδείκνυαν οι καθηγητές μου. Ακόμα χειρότερα δεν μπορώ να καταλάβω την φιλόλογο Κ.Μ. που είχα στην Β Γυμνασίου [Θυμάστε τον Henry Gustav Miller ή αλλιώς H.M.; Για επιστημονικούς και δεοντολογικούς λόγους θα αναφέρω σε αυτό το blog τους ελαφρά ασθενείς με τα αρχικά τους προκειμένου να διαφυλάξω τα προσωπικά τους στοιχεία], και η οποία ήταν και υποδιευθύντρια του σχολείου η οποία μια μέρα μου έβαλε τις φωνές γιατί λέει δεν συμπλήρωνα καλά το απουσιολόγιο. Εκείνη την μέρα μετά το μάθημα πήγα στο γραφείο της και της είπα κλαίγοντας ότι δεν το θέλω πια το αυτό το καταραμένο απουσιολόγιο και να το αναθέσει σε κάποιον άλλο. Μου είπε με κυνικό τρόπο ότι δεν θα το κάνει αυτό και μου είπε και κάτι ακόμα που όσο το σκέφτομαι τα επόμενα χρόνια όλο και πιο απαράδεκτο μου φαίνεται. Μου είπε επί λέξει: «Μην βγάλεις καλό βαθμό για να μην το έχεις τους χρόνου».
Ε αυτό έκανα και εγώ μετά. Στην Β' Γυμνασίου έπεσα ένα βαθμό κάτω. Αλλά ήμουν σε μια τόσο περίεργη τάξη(με πλήθος χαϊβανίων) που ακόμα και έτσι στην Γ' Γυμνασίου ήμουν ο δεύτερος απουσιολόγος!
Η αλήθεια είναι τώρα που το σκέφτομαι... μετά από τόσο κόπο που έκανα για να ρίξω τους βαθμούς μου στην Β' Γυμνασίου όταν κατάλαβα ότι θα είμαι και πάλι απουσιολόγος έστω και δεύτερος στην τρίτη, ξέρετε πως ένιωσα; Ένιωσα σαν τον Nicolas Cage στο παρακάτω βιντεάκι:
Φυσικά το bulliyng που ζούσα στα χρόνια του Γυμνασίου δεν περιελάμβανε μόνο την πίεση λόγω του απουσιολογίου, αλλά περιελάμβανε λεκτική, συναισθηματική, ψυχολογική και άλλου είδους παρενόχληση… Αλλά νομίζω ότι το πιο σοβαρό ήταν ότι ένιωθα και ήμουν εντελώς απομονωμένος από τα άλλα παιδιά.
Το χειρότερο όμως είναι ότι εκτός από τους συμμαθητές μου, δεχόμουν bulling απ’ ευθείας και από μερικούς καθηγητές… Θυμάμαι για παράδειγμα έναν απαίσιο γυμναστή τον κύριο Ραφτόπουλο(και τους βαριά με τα πλήρη στοιχεία τους :) ) που με κορόιδευε και μου έβαζε τις φωνές επειδή δεν έκανα καλά τα βήματα στην παρέλαση και στο τέλος αυτό το απαίσιο κατακάθι της εκπαίδευσης με έβγαλε εκτός επειδή του χάλαγα την μόστρα της παρέλασης προφανώς. Βασικά στα αρχίδια μου κιόλας για αυτό, που με έβγαλε εκτός παρέλασης, γιατί έτσι κ αλλιώς από μόνος μου θυμάμαι τότε ότι δεν ήθελα να παίρνω μέρος στην παρέλαση, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο με αντιμετώπιζε ήταν εξευτελιστικός και προσβλητικός.
Σας βγάζουν εκτός παρέλασης γιατί θεωρούν ότι τους χαλάτε την μόστρα;
Νομίζω ότι η περίοδος που πέρασα στο γυμνάσιο ήταν από τα πιο σκοτεινά χρόνια της ζωής μου. Ήταν πιο σκοτεινά και από την σεξουαλική κακοποίηση που είχα υποστεί όταν ήμουν 5 χρονών γιατί αυτό έγινε μια φορά και τέλειωσε, ενώ στο Γυμνάσιο με κακοποιούσαν συναισθηματικά και ψυχολογικά για 3 ολόκληρα χρόνια, και αυτό ήταν κάτι που με έφθειρε τότε, επί καθημερινής βάσεως. Η ψυχή μου μάτωνε εκείνα τα χρόνια και έτσι ήταν λογικό να ματώσει και το σώμα μου…
Εδώ αφήνω ανοιχτή την συζήτηση και για να έχουν νόημα όσα πέρασα στο Γυμνάσιο θέλω να ανοίξουμε μια συζήτηση για το bullying στα σχολεία αλλά και για τους αδιάφορους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που το μόνο που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια, πλην εξαιρέσεων φυσικά (πάντα υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις) ήταν να είναι παρόντες στην τάξη(κοινώς να τα ξύνουν...) για να εισπράττουν τον μισθό τους και να κατέχουν την μονιμότητα στο Δημόσιο.
Πριν ανοίξουμε την συζήτηση αυτή θέλω επίσης να πω ότι αρκετά από όσα αναφέρω τα είχα στείλει σε επιστολή που είχα στείλει με email τόσο στην κ. Γιαννάκου όσο και στην κ. Διαμαντοπούλου, και οι οποίες όπως είναι φυσικό για τους πολιτικούς με έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα και δεν μου απάντησαν ποτέ. Θέλω επίσης να επισημάνω ότι πριν ανοίξω αυτό το blog ζήτησα ακρόαση από την κ. Διαμαντοπούλου η οποία φυσικά δεν με δέχτηκε ποτέ(έχω κρατήσει και το πρωτόκολλο εδώ θα γράφονται τα πάντα όλα με αποδείξεις λέμε!)...
Θα ήθελα να αναφέρω και ως φωτεινά παραδείγματα στο Γυμνάσιο που πήγαινα τον κ. Καραμαρούδη τον μαθηματικό που σας έλεγα(πολύ καλός άνθρωπος και με πολύ γνώση για την ζωή μέσα του, το αξίζετε σας το είπα όταν σας βρήκα!)και την κ. Μενδρινού που ήταν η μόνη που μου είπε ένα καλό λόγο όσο ήμουν απουσιολόγος. Να είναι πάντα καλά και οι δύο!
Θέλω σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι δεν κρατάω κακία στους συμμαθητές μου και ότι ίσως, τους καταλαβαίνω γιατί όλα αυτά είναι συνέπειες αυτής της ηλικίας αλλά δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να καταλάβω την αδιαφορία που επεδείκνυαν οι καθηγητές μου. Ακόμα χειρότερα δεν μπορώ να καταλάβω την φιλόλογο Κ.Μ. που είχα στην Β Γυμνασίου [Θυμάστε τον Henry Gustav Miller ή αλλιώς H.M.; Για επιστημονικούς και δεοντολογικούς λόγους θα αναφέρω σε αυτό το blog τους ελαφρά ασθενείς με τα αρχικά τους προκειμένου να διαφυλάξω τα προσωπικά τους στοιχεία], και η οποία ήταν και υποδιευθύντρια του σχολείου η οποία μια μέρα μου έβαλε τις φωνές γιατί λέει δεν συμπλήρωνα καλά το απουσιολόγιο. Εκείνη την μέρα μετά το μάθημα πήγα στο γραφείο της και της είπα κλαίγοντας ότι δεν το θέλω πια το αυτό το καταραμένο απουσιολόγιο και να το αναθέσει σε κάποιον άλλο. Μου είπε με κυνικό τρόπο ότι δεν θα το κάνει αυτό και μου είπε και κάτι ακόμα που όσο το σκέφτομαι τα επόμενα χρόνια όλο και πιο απαράδεκτο μου φαίνεται. Μου είπε επί λέξει: «Μην βγάλεις καλό βαθμό για να μην το έχεις τους χρόνου».
Ε αυτό έκανα και εγώ μετά. Στην Β' Γυμνασίου έπεσα ένα βαθμό κάτω. Αλλά ήμουν σε μια τόσο περίεργη τάξη(με πλήθος χαϊβανίων) που ακόμα και έτσι στην Γ' Γυμνασίου ήμουν ο δεύτερος απουσιολόγος!
Η αλήθεια είναι τώρα που το σκέφτομαι... μετά από τόσο κόπο που έκανα για να ρίξω τους βαθμούς μου στην Β' Γυμνασίου όταν κατάλαβα ότι θα είμαι και πάλι απουσιολόγος έστω και δεύτερος στην τρίτη, ξέρετε πως ένιωσα; Ένιωσα σαν τον Nicolas Cage στο παρακάτω βιντεάκι:
Φυσικά το bulliyng που ζούσα στα χρόνια του Γυμνασίου δεν περιελάμβανε μόνο την πίεση λόγω του απουσιολογίου, αλλά περιελάμβανε λεκτική, συναισθηματική, ψυχολογική και άλλου είδους παρενόχληση… Αλλά νομίζω ότι το πιο σοβαρό ήταν ότι ένιωθα και ήμουν εντελώς απομονωμένος από τα άλλα παιδιά.
Το χειρότερο όμως είναι ότι εκτός από τους συμμαθητές μου, δεχόμουν bulling απ’ ευθείας και από μερικούς καθηγητές… Θυμάμαι για παράδειγμα έναν απαίσιο γυμναστή τον κύριο Ραφτόπουλο(και τους βαριά με τα πλήρη στοιχεία τους :) ) που με κορόιδευε και μου έβαζε τις φωνές επειδή δεν έκανα καλά τα βήματα στην παρέλαση και στο τέλος αυτό το απαίσιο κατακάθι της εκπαίδευσης με έβγαλε εκτός επειδή του χάλαγα την μόστρα της παρέλασης προφανώς. Βασικά στα αρχίδια μου κιόλας για αυτό, που με έβγαλε εκτός παρέλασης, γιατί έτσι κ αλλιώς από μόνος μου θυμάμαι τότε ότι δεν ήθελα να παίρνω μέρος στην παρέλαση, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο τρόπος με τον οποίο με αντιμετώπιζε ήταν εξευτελιστικός και προσβλητικός.
Σας βγάζουν εκτός παρέλασης γιατί θεωρούν ότι τους χαλάτε την μόστρα;
Νομίζω ότι η περίοδος που πέρασα στο γυμνάσιο ήταν από τα πιο σκοτεινά χρόνια της ζωής μου. Ήταν πιο σκοτεινά και από την σεξουαλική κακοποίηση που είχα υποστεί όταν ήμουν 5 χρονών γιατί αυτό έγινε μια φορά και τέλειωσε, ενώ στο Γυμνάσιο με κακοποιούσαν συναισθηματικά και ψυχολογικά για 3 ολόκληρα χρόνια, και αυτό ήταν κάτι που με έφθειρε τότε, επί καθημερινής βάσεως. Η ψυχή μου μάτωνε εκείνα τα χρόνια και έτσι ήταν λογικό να ματώσει και το σώμα μου…
Εδώ αφήνω ανοιχτή την συζήτηση και για να έχουν νόημα όσα πέρασα στο Γυμνάσιο θέλω να ανοίξουμε μια συζήτηση για το bullying στα σχολεία αλλά και για τους αδιάφορους καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης που το μόνο που έκαναν τα προηγούμενα χρόνια, πλην εξαιρέσεων φυσικά (πάντα υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις) ήταν να είναι παρόντες στην τάξη(κοινώς να τα ξύνουν...) για να εισπράττουν τον μισθό τους και να κατέχουν την μονιμότητα στο Δημόσιο.
Πριν ανοίξουμε την συζήτηση αυτή θέλω επίσης να πω ότι αρκετά από όσα αναφέρω τα είχα στείλει σε επιστολή που είχα στείλει με email τόσο στην κ. Γιαννάκου όσο και στην κ. Διαμαντοπούλου, και οι οποίες όπως είναι φυσικό για τους πολιτικούς με έγραψαν στα παλαιά τους υποδήματα και δεν μου απάντησαν ποτέ. Θέλω επίσης να επισημάνω ότι πριν ανοίξω αυτό το blog ζήτησα ακρόαση από την κ. Διαμαντοπούλου η οποία φυσικά δεν με δέχτηκε ποτέ(έχω κρατήσει και το πρωτόκολλο εδώ θα γράφονται τα πάντα όλα με αποδείξεις λέμε!)...
Θα ήθελα να αναφέρω και ως φωτεινά παραδείγματα στο Γυμνάσιο που πήγαινα τον κ. Καραμαρούδη τον μαθηματικό που σας έλεγα(πολύ καλός άνθρωπος και με πολύ γνώση για την ζωή μέσα του, το αξίζετε σας το είπα όταν σας βρήκα!)και την κ. Μενδρινού που ήταν η μόνη που μου είπε ένα καλό λόγο όσο ήμουν απουσιολόγος. Να είναι πάντα καλά και οι δύο!
